Lise sonda 8 saatlik okulun 40 dakikalık öğle tenefüsüne koro çalışmasını sığdırıp, akşam okuldan sonra öss zımbırtısıyla başa çıkabilmek için çagep'e de 2-3 saat verip, ondan sonra da sat 19.30da Çankayalara gidip ordaki opera çalışmasında kenidimi soprano olarak buluvermiş bi insanım ben. Gece 10.30da eve varıp, o saatten sonra yemek yiyip 12'de ödeve başlamış insanım ben. Sabaha karşı yatmış, masanın üstünde uyuyakalmış ya da hiç yatamamış....
Sayısız testi bi kenara itip bitirme tezi yazmış, group 4 projesini alnının akıyla bitirmiş, her biri en az 3 saat süren (ki 14 saat süreni biliyorum) 25 tane deney raporunu yazmış, edebiyat ve ingilizce dersleri için deli gibi roman vs okumuş, onların sunumlarını hazırlamış, ta İstanbul'a gidip TOK Conference'a katılmış, sonra yine okulda dönüp IBnin abidik gubidik işleriyle uğraşmış bi insanım ben. Benimle aynı dönemi paylaşan sınıf arkadaşlarım gibi...
O zaman bunca şeyi yapmışım da... şimdi topu topu 23 saat dersim var haftada, hiçbi şey yapmaya zaman bulamıyorum! Ödevler son aana kalıyor, spor yapamıyorum, kitap okuyamıyorum, uyuyamıyorum, bir iki karakalem çalışması dışında resim de yapamıyorum, haftasonu koro çalışmasına gidemiyorum....
Tembel mi oldum ben?
Bir işi bitirmek, ona ayrılan kadar zaman alır.
Ödev olsun mesela: 1 saatim varsa 1 saatte, 5 saatim varsa 5 saatte bitiyor. o 5 saat de şöyle: aslında 1 saatlik iş ama ben ilk 4 saati ya planlamayla ya da of çok sinir bi ödevim var diye söylenmekle geçiriyorum sanırım... ya da yine bi şeye takılmış kafam, dünya ne kadar adaletsiz bi yer diye düşünmekten işe başlayamıyorum.. olcak iş mi? olur ama işte....
kim ne derse desin, IB bana çok şey öğretti. En önemlisi de, ne kadar çok işim olursa olsun bir şekilde hepsinin altından kalkabileceğimi.
2001 yazında, bu IBnin aktivite yapma zorunluluğundan dolayı yağlı boya resim yapmaya başladım.
Nil Karaibrahimgil'in dediği gibi:
"İyi ki yapmışıııııım:)"
işte o ilk yağlı-boya tablolarım bunlar:
.JPG)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder