25 Aralık 2006

...Yazıvermişçesine...

Aslında başka bir şey yazacaktım, ama bunlar çıktı klavyemden. Nasıl oldu bilmiyorum. Hiç de alâkası yoktu bununla o yazmak için oturduğum konunun.... :)

------

Parmak Ucu

Sevdiğin iki kelimeyi sürekli kullanmak gibi hani
Yerli yersiz
Kumun altındaki yengecin sabrı gibi sonra
Ya da bir oğlağın inadı
Sevgilerin de sonu olduğuna inanmak istemezcesine

Bir teke gibi tırmanırken kayalıklara
Dönüp aşağı baktığında
Görürsün
Tüm eziyetlerin,
Zorulukların,
Acıların,
Kederlerin
Aslında ne kadar küçük, uzak ve silik olduklarını

Ve dersin ki

Zamanından önce açmaz çiçekler


Ayşegül Girgin (25 Aralık 2006)

4 Aralık 2006

..Yazıvermişçesine...

Belki bir kırıntı vardı avcunda
Rüzgara kapılıp gitmesinden korktuğun
Ya da koca bir taş gibi, görünürde,
Sağlam, oturmuş yerine, ardına sığınmanı bekleyen
Merak ettin aslında hep,
Bilmek istedin
Yazmak istedin belki
Ve hep haklı çıkmak

Kuralların vardı,
“Hep”lerin ve “asla”ların...
Hesapların vardı,
Ve haritaların...

Ama “veya”ların dünyasıydı bu,
“sonra”ların...
“ve belki”lerin hüküm sürdüğü
“hep”lerin hiç kazanamadığı...

ve sen bunu hiç tahmin etmemiştin

Ayşegül Girgin
4 Aralık 2006