Yazıvermişcesine

Kısa

Mavilerimsin sen benim,
Yeşillerimsin.
Elimdeki el,
Gözlerimdeki ışıksın.
Sen...
Nerden geldiğini bilmediğimsin.
İyi ki geldin dediğimsin.

Ayşegül Girgin
28 Mayıs 2006

"Tis only in their dreams that men truly be free, 'twas always thus, and always thus will be." -Keating

"I hope not." -Ayşegül

Belki sadece bir itirafın kalıntılarıydı, belki de eylemsizliğe karşı gelmenin zorluğu... Bilmiyorum; bir önemi de yok artık. Her ne olduysa, nasıl olduysa... Kelimelere dökemediğim, belki de dökmekten korkutuğum bu duygular benim için yeni değil; ama bu seferkini farklı kılan bir şeyler var. Bu sefer hissetmekle kalmıyor, özünü biliyorum. En azından, bildiğimi zannediyorum. Carpe diem diyerek başladığım bu yolculukta artık gözleri bağlı olmaktan daha öte bir yerdeyim. Mantığımla savaşan hislerim artık barış imzaladı.

“Seni ararken kendimi kaybetmekten yoruldum. Bulduğumu zannettiğimde kendimden ayrı düştüm.” Şebnem Ferah

Artık değil.

Kendimi kendimde yaşayabiliyorum artık. Ve seninle.

Teşekkür ederim.

Uzun bir aradan sonra senin sayende yeniden yazıyorum. Hem de içimi dökmek için değil, mutluluğumu paylaşmak ve sana teşekkür etmek için. Bu benim için ne demek biliyor musun? Tabii ki biliyorsun...